சோகக் கவிதைகள் – Sad Quotes in Tamil

சோகத்தில் இருக்கும் நண்பர்கள் சார்பாக இந்த கட்டுரையில் சோக கவிதைகள் பதிவிட்டுள்ளோம்.

  • Best Sad Quotes in Tamil
  • Tamil feeling quotes
  • Love Sad Quotes
  • பீலிங் கவிதைகள்
  • சோகமான கவிதை வரிகள்
  • பீலிங் ஸ்டேட்டஸ்
  • Sad Quotes in Tamil

சோகக் கவிதைகள் – Sad Quotes in Tamil

அமைதியாக அழுவது, எனக்கு மிகவும் பிடித்த பொழுதுபோக்காக மாறிவிட்டது.

நம் வாழ்க்கையில் பலர் வரலாம் போகலாம் எவர் மீதும் நம்பிக்கை வைக்காதே!

இழப்பு என்பதே நிகழாதிருக்க விரும்புகிறோம், கிடைத்ததெல்லாம் நிலைக்கும் என்ற நம்பிக்கைதான், வலிகளுக்கான அடிப்படை காரணம்.

சோகங்களை மறச்சிகிட்டு எதுவுமே இல்லாத மாரி சிரிச்சு பேசுறதுக்கும் தனி திறமை வேணும்.

போனதை நினைத்து அழுது கொண்டே இருப்பது எதையும் மாற்றாது அதை அப்படியே விட்டுவிடுவது நல்லது.

நிம்மதியாக இருக்க வேண்டும் என்றால் எதையும் நினைக்காமல் இருந்தாலே போதும்.

என்னை மறந்து உன்னை நினைத்த இதயத்தை இன்று என்னை மறந்து விடு என்று சொல்கிறாயே…

உடைபட்ட மனதின் வலி, என்னமோ,, உடைத்தவர்களுக்கு கேட்பதே இல்லை..!!

அழுகை இழந்ததை மீட்டுத் தராதுதான், ஆனால்! அழுதா அதுல ஒரு ஆறுதல் இருக்கும்! ஆசுவாசம் இருக்கும்!!!

மனதிற்க்கு மிக நெருக்கமானவர்களை தவிக்க விட்டுப் பார்ப்பதெல்லாம்..
கைகுழந்தையை தவறவிட்ட
தாயின் மனநிலைதான்….
என்ன வாழ்க்கை!!!

சிலருக்கு பேச நேரமில்லை பலருக்கு பேச யாருமில்லை….? தானே பிறந்து தானே வளர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது கவலைகள்.

சின்ன வயசுல பெற்றோர்களிடம் வலிச்சது மாதிரி நடிச்சோம் இப்பொழுது எவ்வளவு வலிகள் இருந்தாலும் வலிக்காத மாதிரி நடிக்கிறோம்.

பேசிக்கொண்டே இருக்காதீர்கள் சீக்கிரம் வெறுக்கப்படுவீர்கள்… மௌனமாக இருங்கள் அதிகமாக தேடப்படுவீர்கள்.

எதுவாயிருந்தாலும் அளவோடு இருக்க வேண்டும் என்பது, அன்புக்கு அடிமையாகி அவமானப்பட்ட பின் தான் தெரிகிறது.

என்னை புரிந்துக் கொள்ளாதவர்கள் பலர் இருக்கிறார்கள்… என்னை உட்பட

தேவையான இடத்தில் கலைக்கப்படாத மௌனம் மனசாட்சியை கொல்வதற்கு சமம்…

வார்த்தைகளால் சிதைவது மனம் மட்டுமல்ல அந்த உறவும் தான்.

உன் நினைவுகளில் நான் மட்டும் நிரந்தரமாய் நிலைத்திட ஆசை..!!

என் வலிகளைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டாம் எனக்கு வலிக்கும் என்று புரிந்து கொண்டாலே போதும்.

எதிலும் அளவோடு இருந்தால் அசிங்கப்பட தேவையில்லை.

நேசிக்க மட்டுமே தெரிந்த இதயத்தை தான் காயப்படுத்துகிறது இந்த உலகம்…!

எத்தனை முறை உனது சந்தோஷங்கள் பறிக்கப்பட்டாலும் சிரித்து கொண்டே இருக்கும் பூங்கொடியே.. நானும் சிரிக்க கற்றுக் கொண்டேன்.. உன் சிரிப்பை போலவே என் சந்தோஷம் பறிக்கப்படும் போதெல்லாம் உன்னைப் போலவே..

தலையணையே அறியும், நமது கனவுகளை மட்டுமல்ல., கண்ணீரையும்..!!

நிஜத்தின் வலியால் கற்பனை எல்லாமும் சிதைந்து மடிந்தது.

மறைந்துபோன கனவுகளில் மனதை தழுவும் வலியைக் கொண்ட நினைவுகள்.

சில வலிகளை மறக்க, மனம் ஏதாவது ஒன்றை ரசிக்கவேண்டும்.

எதிர்பார்ப்புகள் பெரும்பாலும் கனவாக மாறுவது, நம் நம்பிக்கையின் தூணானவர்களிடம் தான்.

ஒருவருக்கு உங்களை ரசிக்க மனம் இல்லையெனில், அவர்களுக்கு அருகில் நிலைத்து நிற்க வேண்டாம்; ஏனெனில் உங்கள் இறப்பு கூட அவர்களுக்கு வெறும் எண்ணிக்கையாகவே இருக்கும்.

நிராகரிப்பின் வலி, அதை உணர்ந்தவர்களின் இதயத்தில் மட்டுமே கீறியடிக்கிறது; அது மரணத்தை விட மோசமானது.

எதையோ தேடிப் பரிதவிக்கும் பருந்து வானத்தில் வட்டமிடுவது போல, உன் நினைவுகள் என்னை சுழற்சியிலேயே வைத்திருக்கின்றன.

மனம் எப்போதும், இல்லாத ஒன்றைத் தேடும்; அது கிடைக்காதது என்றால் அதை மட்டுமே வேண்டுமென்று களைகிறது.

வெறுமையின் ஆழத்தில் உழலும் மனம், நிராகரிப்பின் நிழலின்கீழ் சிதறியிருக்கும் உயிராக மாறுகிறது.

என்னை மறந்தவர்களின் நினைவுகளில் நான் இன்னும் ஓர் துளி ஈரமாகவே நிற்கிறேன்; அவர்களுக்குப் பிடிக்காமல் இருந்தாலும், அவர்களுக்குள் என் குரல் ஒலிக்கிறது.

தொட்டுச்சென்ற நினைவுகளை மனம் விடாமல் பின்தொடர்கிறது.

உறக்கம் இழந்த இரவுகளில் பழைய நினைவுகள் விழித்து மனதை உலுக்குகின்றன.

கண்களில் மிதந்த அழகிய காட்சிகள் சில நேரங்களில் கண்ணீராக உருமாறுகின்றன.

நினைவுகள் சுமையாக மாறும் போது, மனம் அவற்றைக் களைந்து விட விரும்புகிறது.

அவர் நம் வாழ்க்கையில் இல்லாதவராக இருந்தாலும், அவர்களின் மரணம் மனதை திசைமாறச் செய்கிறது.

இழப்பின் விலை தாங்குபவருக்குத்தான் புரியும்; மற்றவர்களுக்கு அது வேடிக்கை மாத்திரம்.

அன்பு காத்த உறவுகள் விலகும் போது, இதயம் சுமையைக் கொள்கிறது.

கனவில் தோன்றும் நிஜமாய் நீ, நிஜத்தில் உலாவும் என் கற்பனையாய் நீ.

இல்லாத ஒன்றின் மகிழ்ச்சி நிஜத்தின் மகிழ்ச்சியை மிஞ்சமாட்டது.

சோர்வுடன் இருக்கும் தருணங்களில் எனக்கு ஆறுதலாக நிற்கும் ஒரே துணை தனிமையே.

மனமகிழவேயில்லை; ஏமாற்றங்களுக்காகவே மனம் உன்னிடம் பின்தொடர்கிறது.

அளவுக்கு மீறிய அன்பும் பாசமும் கிளையும் தலையும் போல; ஒரு நாள் உதிர்ந்து விலகிவிடும்.

ஆசைகள் மலை போல பெருக்கமாகும்; ஆனால் அவற்றின் அடிவாரம் ஏழைகள் இருக்கும் பாதாளம்.

உள்ளத்தின் ஆழமான உளறல்களை யாரும் அறிய மாட்டார்கள்; அவை உடைந்தாலும் கவனிக்க யாருமில்லை.

மனதின் வலியை மறைக்க பலர் போலிப் புன்னகையுடன் தினம் நடிப்பதையே வழக்கமாக்குகிறார்கள்.

நினைவுகள் அதிகமாக சேர்ந்துகொள்கின்றன; ஆனால் நிஜத்தில் அதில் பாதியளவுக்குக் கூட மனிதர்கள் அருகில் இல்லை.

வார்த்தைகள் மட்டுமல்ல, அவற்றால் உறவுகளும் சிதைவடைகின்றன.

என் தலையணைக்கு தினமும் கண்ணீரின் விலை உயர்ந்த வாடகையை செலுத்துகிறேன்.

அதிகமான நினைவுகளும் கடன்களும் தூக்கத்தை அகற்றுவதில் துணைபுரிகின்றன.

தொலைந்து போகவே ஆசைப்படுகிறேன், யாராலும் தேடி கண்டுபிடிக்க முடியாத தூரத்திற்கு.

நீண்ட காலம் பேசாமலிருந்தாலும், மனம் பேசிக் கொண்டே இருக்கிறது பழைய நினைவுகளுடன்.

மாற்றங்கள் ஏதுமில்லாமல், மகிழ்ச்சியின்றி, விதி எழுதித் தந்த பாதையில் வாழ்க்கை பயணிக்கிறது.

தனிமை எனக்கு நெருக்கமாகவே இருக்கிறது, ஏனெனில் அதில்தான் என் மனம் காயமில்லாமல் இருக்கும்.

விருப்பங்கள் ஏதுமில்லை, ஏனெனில் விரும்பியதை இழந்தேன்.

படிப்பு சாத்தியங்களை கற்றுக்கொடுத்தாலும், சில உறவுகள் அதன் நடிப்பால் வாழ்க்கையின் உண்மைகளை கற்றுத்தருகின்றன.

புதியதாய்த் தோன்றும் ஒவ்வொரு நொடியும், பழைய உறவுகளை மறந்து விலகச் செய்கிறது.

யாரும் என் வாழ்க்கைக்காக இல்லையே என்ற எண்ணத்தை விட, நான் யாருக்கும் சுமையாக இல்லையென்பதே உண்மை.

நம் நம்பிக்கையின் நபர்களிடம்தான் எதிர்பார்ப்புகள் கனவாக மாறுகின்றன.

அன்பாக இணைந்த உறவுகள் விலகும் போது, இதயங்கள் தாங்குவதற்கு வலிமையிழந்து விடுகிறது.

காயங்களை உருவாக்க, கத்திகள் தேவையில்லை, புரிதலற்ற வார்த்தைகளே போதும்.

மனம் மட்டும் அல்ல, சொந்தமாகக் கருதப்பட்ட உறவுகளும் வார்த்தைகளால் சிதைக்கப்படுகின்றன.

நிறைவற்ற இந்த உலகம் நிரந்தரமற்ற சுயநலத்தின் அடிப்படையில் ஓடுகிறது.

ஒரு காலத்தில் எதையும் விரும்பிய மனம், இப்போது எதையும் விரும்பாமல் அமைதியாக இருப்பதையே விரும்புகிறது.

வலியின் முகவரியென்று கண்ணீர் மட்டும் இல்லை; அது சில சிரிப்புகளின் பின்னிலும் மறைந்து கிடக்கிறது.

மனது உடைந்த பிறகு, உடைத்தவர்களின் மன்னிப்பு கேட்கப்பட்டாலும், அதில் உணர்வு மாறுமா?

கண்ணீரென்றால் உணர்வின் வெளிப்பாடு, வார்த்தைகள் அற்ற இதயத்தின் மொழி. அதிகமான நினைவுகளும், நெருக்கடிகளும் தூக்கத்தை பறித்து விடுகின்றன.

கஷ்டங்களை வெளிப்படுத்த முடியாதவர்கள், நிசப்த இரவுகளில் சிந்தித்துப் போகின்றனர்.

இழப்பு எப்போதும் வலிக்கிறது, இழந்ததை நினைக்கும்போது அதுவே இரட்டிப்பாகிறது.

சில நாட்கள் பேசாமல் இருந்தால், பலரும் உங்களை மறந்து விடுவார்கள்.

எதை நீங்கள் மிக விரும்புகிறீர்களோ, அதே ஒன்று அதிக துன்பத்தையும் தரக்கூடும்.

உறவுகள் புரிந்துகொள்ளாமல், வலிகள் நிறைந்த வாழ்வைத் தள்ளிச் செல்கிறது.

நினைவுகள் உங்கள் மனதைச் சுற்றி பிரிவின் வலியை மீண்டும் மீண்டும் உயிர்க்கச் செய்கின்றன.

வலிகளுடன் வாழ்வது சாத்தியமாகிறது, ஆனால் வலியில்லாமல் இருக்கின்றது போல நடிப்பது அதிகமாக வலிக்கிறது.

கண்களில் மிதந்த காட்சிகள், சில நேரங்களில் தூசியாகி கண்ணீராக ஓடுகின்றன.

அமைதியாக விலகுவது ஆயிரம் வார்த்தைகளுக்குச் சமம்.

இன்று உங்களை வாழ்வின் அடிப்படையாக எண்ணியவர்களே, இப்போது உங்களை மறந்துவிடுகிறார்கள்.

இழப்பின் விலையை உணராதவர்கள், இதை வேடிக்கையாகவே காண்கிறார்கள்.

நீ விலகியதால் வலியில்லை, ஆனால் நீ இருக்க முடிகிறது என்பதே வலிக்கிறது.

நிஜம் தற்காலிகமான வலியைக் கொடுக்கும், ஆனால் நினைவுகள் தொடர்ந்து வலிக்கச் செய்யும்.

எதையாவது எதிர்பார்க்கத் தொடங்கிய நொடியில் நம்மை நாங்களே காயப்படுத்துகிறோம்.

மனம் விரும்பியவரிடம் பேசுவதற்கு கூட பயமாக உள்ளது, அவர்களுக்கு தொல்லை என எண்ணுமோ என்ற சந்தேகம்.

கரையைத் தொட்டுச் செல்லும் ஒவ்வொரு அலைக்கும், தன்னால் எவ்வளவோ சுவடுகளை விட்டு சென்றிருக்கிறோம் என்பது அறியவில்லை.

நினைவுகள் தொடர்ந்து விரியத்தொடங்கினாலும், நிஜத்தில் உங்கள் அருகில் யாரும் இருக்கவில்லை.

ஒரு காலத்தில் உங்களுக்காக நேரம் ஒதுக்கியவர்களே, இன்று உங்களை ஒதுக்கிவிடுகின்றனர்.

எதிர்பார்ப்புகளே நிம்மதிக்கு மிகுந்த எதிரி. அருகில் இருந்தாலும், அனாதையாக உணர வைக்கிறது பிரிவின் ஆழமான தாக்கம்.

உன் மீது கொண்ட உண்மையான காதல், விழிகளின் நீராய் உருகி வழிகிறது. தேடினால் கிடைக்கவில்லை, கிடைத்ததெல்லாம் நிலைத்திருக்கவில்லை.

மனம் வலிக்க யாரையும் தேவையில்லை, நாம் எதற்கோ எதிர்வினையாக நம் எண்ணங்களிலேயே வலியை உருவாக்குகிறோம்.

சிக்கல்களும் தடங்களும் மட்டுமே நமக்கு பொறுமையை கற்றுக்கொடுக்கின்றன, வார்த்தைகளிலும், வாழ்க்கையிலும். எங்கேயோ மறைந்துபோனது, என்னுள் இருந்த சிரிப்பு சத்தம்.

அன்பு விதைத்தாலும், பல இடங்களில் கண்ணீராகவே பரிணமிக்கிறது.

உண்மையான அன்பு வலியின் ஆழத்தை உணர்ச்சியுடன் ஏற்கிறது.

சில உறவுகள் கற்பனையில் மட்டுமே சொந்தமாக இருக்கும், நிஜத்தில் அல்ல.

பல முகங்கள் துயரத்தை மறைத்து, புன்னகையை போலி முகமூடியாக அணிகின்றன.

பேசுவதால் பலன் இல்லாதபோது மௌனமே சிறந்தது, பேச்சில் அர்த்தமில்லாதபோது பிரிவே நல்லது.

அன்பு கொண்டவர்களுக்கு நெடுகவே தண்டனைகள், ஒன்று பிரிவு; மற்றொன்று நினைவு.

அன்பை எதிர்பார்த்தவர்களிடமிருந்து, அழுத்தமான ஏமாற்றமே கிடைக்கிறது.

ஒருவரையும் உலகம் என நினைக்காதீர்கள், பிறகு உங்கள் உலகம் அசைவின்றி நிலைத்து நிற்கும்.

உயிருடன் இருக்கிறேன், ஆனால் உள்ளத்தில் பல காரணங்களால் உடைந்து போயிருக்கிறேன்.

தேடியதைக் காண முடியாதபோது, கிடைத்ததை கண்டுகொள்ளாததற்கான விலைதான் அது.

ஒவ்வொன்றும் தற்காலிகம், அது உறவாக இருந்தாலும் சரி, உயிராக இருந்தாலும் சரி.

ஒரு சிறு அன்பை கொடுத்து, அதற்காக நூறு கண்ணீர் துளிகளை கேட்கும் வாழ்க்கை.

காயங்களை உருவாக்க கத்திகள் தேவை இல்லை, சிலரின் உள்மாற்றங்கள் போதுமானவை.

மனித வாழ்க்கை முழுதும், அன்பில் ஆரம்பித்து அழுகையோடு முடிகிறது.

நிஜம் ஒரே நொடி வலி கொடுக்கும்; நினைவுகள் ஒவ்வொரு நொடியும் காயத்தை தொடர்ந்து தருகின்றன.

மனம் பேச நிறைய ஆசைப்படும்; ஆனால் பேசுவோரின் அருகில் இருப்பதில்லை.

அடுத்தவர் ரசிக்கும் அளவுக்கு புன்னகை பரப்பினாலும் அதன் பின்னால் மறைந்து இருக்கும் துயரத்தை யாரும் அறிய மாட்டார்கள்.

எத்தனை தூரம் சென்றாலும், சில நினைவுகள் நிழலைவிட மோசமாக பின்தொடர்கின்றன.

வாழ்க்கை, பாதியாக நிஜமும் மீதியாக கனவாக கடந்துகொள்கிறது.

கடலின் நடுவில் கலசத்தை கவிழ்த்தவர், நீந்துகோலத்தை கற்றுக்கொடுத்த தந்தை சாம்பலாய் கரைந்தார்.

கடவுளே, சிறு இடைவெளி வேண்டும்! கண்ணீரை துடைக்கவும், மனம் வலிகளை தாங்கவும், பழைய நினைவுகளை மறக்கவும்!

வாழ்க்கையில் உண்மையான செல்வம், சிரமத்தின் நடுவில் கிடைக்கும் ஆறுதலும் நம்பிக்கையும் தான்.

இன்பத்தை உணரும் முன் வலியை உணரத்தானே வாழ்க்கை கற்றுக்கொடுக்கும்.

உள்ளத்தில் துன்பம் இருந்தாலும், மௌனமென்ற மொழி உன்னிடம் மட்டுமே அழகாகத் திகழ்கிறது.

மரணத்தின் வலியுடன் நான் சிரித்து வாழ்கிறேன்; கடைசி வரை சிரித்துக்கொண்டே இருப்பேன்.

உந்தன் நினைவுகள் எனக்கு என்றும் மறையாதவை; அவை வண்ணத்துப்பூச்சியாய் என் மனதிற்குள் உரசிகொள்கின்றன.

நீங்கள் தேடுவது மகிழ்ச்சியெனில், முதலில் அது எப்படி தொலைந்து விட்டது என்பதை புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.

மனம் விரும்பியதை தினமும் பெற முடியாது; இருந்தாலும் கிடைத்தவற்றின் மீது மனம் அழகை காண கற்றுக்கொள்கிறது.

பிரிவிற்குப் பின் நினைவுகள் மலர்ந்துகொண்டே பயணத்தைத் தொடர்கின்றன.

தனிமை வெறுமையை அல்ல; தன்னம்பிக்கையை அளிக்கிறது. யாரும் இல்லாமலேயே வாழக் கற்றுக்கொடுக்கிறது.

சில நேரங்களில் இழப்பதற்கும் மனதை தயார் செய்யுங்கள், ஏனெனில் வாழ்க்கையில் எதுவும் எளிதாக கிடைப்பதில்லை.

அனைவரும் அருகிலிருந்தாலும், நேசித்தவரின் பிரிவு மனதை அனாதையாக உணர வைக்கிறது.

புரிதல் இல்லாதால் பிரிதலே சிறந்தது, அது எந்த உறவாக இருந்தாலும்.

தனிமை தரும் வேதனையும், ஒருநாள் மீளுவேன் என்ற நம்பிக்கையும் மனதைரியத்தை உருவாக்கும்.

தனிமையின் பிடியில் ரணங்களின் வலி வாழ்க்கையின் மறுபக்கத்தை உணர்த்தியது.

அலை அலையாய் சுழலும் நினைவுகள்,
உதிர்ந்த இலை மீது விழும்
ஒரு துளி கண்ணீரின் செருகாய்.

பேச நிறைய இருந்தாலும்,
பிடித்தவர்களை அருகில் காணாமல்
விழும் மௌனம்.

நிஜம், ஒரு நொடியின் வலியாக,
நினைவுகள், ஒவ்வொரு நொடியும்
அசைவற்ற வேதனையாக.

அதிகமான நினைவுகளும்,
மீதமுள்ள கடன்களும்
தூக்கத்தை தொலைத்து விடுகின்றன.

Leave a Comment